Szym Pansika ogarnęła wiosenna gorączka. O nie! Trzeba koniecznie znaleźć lekarstwo na tę dziwną chorobę! Tylko jak opanować taki stan, kiedy to biedaka rozpiera energia? Żadna z dobrych rad jego przyjaciół nie działa, chociaż zastosował je wszystkie. Tylko czy on tak naprawdę chce wyzdrowieć? A jeśli jego choroba okaże się… zaraźliwa? Nie znaliśmy do tej pory przygód Szym Pansika, a okazało się, że są one wyjątkowo zabawne. Nic dziwnego, że książka została okrzyknięta bestsellerem według New York Timesa, a to już nie byle co. My też pokochaliśmy tego bohatera za jego charyzmę, emocje, których nie ukrywa, i chęć pielęgnowania przyjaźni. Ilustracje odgrywają tu istotną rolę. Są barwne, oryginalne – moje dzieciaki przy nich dosłownie rechotały ze śmiechu, a to chyba najlepsza rekomendacja. Dodatkowo mogli zabawić się w detektywa, szukając na kartkach tej książki jajek, a my wyjątkowo doceniamy takie aktywizujące elementy w lekturach👍. Dla mnie jednak najważniejszą rzeczą w tej książce jest możliwość oceny rozwoju umiejętności społecznych moich małych czytelników. Dzięki jej treści, naszej dyskusji o Szym Pansiku i jego zachowaniu, mogę wybadać, czy jakieś obszary w tym zakresie muszę (i chcę jako mama) jeszcze przećwiczyć z moimi dziećmi. I to nie jest tak, że po każdej przeczytanej książce siadamy i prowadzimy zawiłe rozmowy o empatii, współczuciu, akceptacji. Nie zawsze mam na to siłę i przestrzeń🤷. Ale często odnosimy się do książek podczas drogi do szkoły i przedszkola, rozmawiamy przy posiłkach, dzielimy się przemyśleniami w podróżach. Cudownie więc, że nasza domowa biblioteczka wzbogaca się w mądre i śmieszne pozycje.